PASTERZE

Kilkanaście lat obserwowałem życie bacy i juhasów w Jaworkach, w Pieninach.

Fotografowałem niesamowitych ludzi. Niektórzy już odeszli.

Tradycja, którą przekazują sobie od pokoleń wciąż jest nieśmiertelna.

I chociaż słyszałem, że młodzi nie są chętni do pracy, to wciąż tradycja trwa...

Po siedemnastu latach wciąż w kadrze obserwowałem życie codzienne bacy (portret w bacówce) oraz juhasa Stanisława (portret z wiadrami). I chociaż juhasów jest kilku, to jednak prawie żaden nie pozostaje na długo. Życie na hali od końca kwietnia do października, bez względu na pogodę, nie jest łatwe. Szczególnie dla młodych ludzi, którzy mają do stracenia nowoczesne życie, które jest obecnie dalekie od bliskości z naturą i ciężką pracą fizyczną.

Wiadro stało się symbolem zmiany.

W 2003 roku wiadra były metalowe.

Teraz są plastikowe.

Czy trudniej fotografować?

Inaczej, na pewno.

Pierwsze lustrzanka w 2009 roku pozwoliła nagrywać filmy.

I chociaż jakość była fatalna, to był pierwszy krok do filmowania.

Wyróżnienie w konkursie Newsweek Polska za fotokast "Pasterze"

i początek współpracy z Szerokim Kadrem w obszarze wywiadów dokumentalnych

rozpoczęły moją drogę jako filmowca.

Uwielbiam symbolikę. Z czym kojarzy się ta scena z dwoma rękami?

Ujęcia z drona są bardzo malownicze.

Polecam obejrzeć tę publikację na ekranie komputera. Nie na telefonie :)

Juhasi mieszkają w tych budach od kwietnia do października.

Śpią i czuwają czy wilki podchodzą do owiec.

Psy ogrzewają w zimnie dni...

Od początku wiedziałem, że pokażę ten świat w taki sposób. Nie zmieniłem tego spojrzenia po zbudowaniu obok bacówki restauracji oraz wyciągu narciarskiego. Chociaż świat się zmienia, mam nadzieję, że moje romantyczne spojrzenie kreuje spokój i empatyczne zrozumienie tradycji i piękna naszej planety. Zapomnieliśmy, że życie tętni wraz z porami roku i porami dnia. Jesteśmy bardziej związani z Ziemią niż ze światem, który o niej zapomina i kreuje wciąż nowe potrzeby i przyjemności.